18-1-2019 Haren/Oostermoer – Middelstum 2

Het was vrijdagavond in Haren het moment om de degens te kruisen met Haren-Oostermoer. Helaas bleek alras dat het opgetrommelde team incompleet was en dat we de eerste twee nullen konden noteren.
Ben, Free, Sjouke en ikzelf stonden dus voor de schier onmogelijke taak om een overwinning over de streep te trekken. De schaakgoden lieten ons niet toe om een Remontada tot stand te brengen 4½ – 1½. Wellicht omdat het schaamrood op onze wangen kostbare bloedvoorziening ontnam van onze getergde breinen.
Ben zag ik 2 borden verder op al gauw in een vreemde stelling belanden waarbij ik in zijn pionstand geen verdedigend bouwwerk kon ontwaren. De onontkoombare koningsval verraste mij dan ook niet en in de evaluatie hoorde ik zijn tegenstander (Romijn) fluisteren waar hij in de opening de afslag had gemist.
Sjouke zat naast mij en was, na zijn niet onverdienstelijke invalbeurt, in het eerste team vol van vertrouwen. In redelijk korte tijd ontstond er een veldslag van jewelste met uitruil van bijna al het materiaal behalve wat pionnen, lopers en paarden. Voor mijn gevoel was Sjouke er als winnaar uitgekomen (pion meer), maar ja….Sjouke en gewonnen stellingen: dat is inmiddels voer voor psychologen.
Free had het in mijn ogen zwaar tegen zijn tegenstander. In een blitzkrieg probeerde zijn tegenstander de troepen van Free te overlopen. Alle stukken van enige importantie werden door zijn tegenstander op uiterst agressieve (of was het onbesuisdheid?) naar voren gedirigeerd. De Delfzijlster pensionado hield het hoofd echter koel en sloot de rijen totdat een remise schijnbaar het logische eindresultaat was.
Rest mijn partij nog: ik kon naar hartlust een geliefde opening spelen. Na 4 zetten wist ik eigenlijk al dat het voor mijn tegenstander een zware kluif zou gaan worden om mij te verslaan. Maar ja, ook ik heb zo vaak meegemaakt dat ik in gewonnen positie uiteindelijk toch verloor…. Een paardoffer gaf mij echter een toren winst en ik kon eigenlijk redelijk soeverein naar de winst toewerken, ofschoon tijdgebrek toch weer een onnodige irritante rol begon te spelen.. Joost fffffff